تحلیلی بر توسعه الگوی پیاده مداری در فضاهای گردشگری شهری نمونه: بافت تاریخی- فرهنگی شیراز

بافت های باارزش تاریخی جدای از رسالت خود در بازشناسی هویت شهری، نه تنها به عنوان فضای کسب وکار، بلکه از جذاب ترین مقاصد گردشگری شهرها نیز به شمار می روند. این گنجینه های باارزش در کلان شهرهای جهان سوم معمولاً در دوره مدرنیسم به مناطق پرتراکم و گره های ترافیکی تبدیل شده و چالش های حاصله از این روند منجر به منزوی شدن آن ها و نیز هویت اصلی شهر گردیده است. هدف پژوهش حاضر شناسایی پهنه های مستعد گردشگری برای توسعه الگوی دسترسی پیاده در بافت تاریخی فرهنگی کلان شهر شیراز می باشد. روش تحقیق حاضر، اسنادی و میدانی بوده و داده های اولیه به صورت پیمایشی از طریق پرسشنامه تهیه و استخراج گردیده اند. یافته ها نشان می دهند بااینکه نزدیک به 80 درصد گردشگران از وضعیت ترافیکی شیراز ناراضی اند، میزان رضایتمندی آن ها از نحوه دسترسی به جاذبه های خارج از بافت تاریخی فرهنگی شیراز بیشتر از داخل این بافت بوده است. آن ها چالش های مربوط به مسیرهای منتهی به جاذبه ها (30 درصد) و نیز ماهیت بافت تاریخی شهر (26 درصد) را مهم ترین دلایل وضعیت مذکور می دانند. مقاله حاضر، با استفاده از ahp و gis و نیز معیارهای مکان یابی، پهنه ها و مسیرهای مستعد برای توسعه محورهای پیاده را انتخاب نموده و در نهایت به ارائه نتیجه گیری و پیشنهاد ها انجامیده است. با توجه به مطالعات و تجزیه وتحلیل های صورت گرفته، پهنه مناسب جهت انتخاب مسیرهای پیاده گردشگری حدفاصل بین شاه چراغ و علاءالدین حسین و کوچه های فرعی منشعب از آن ها انتخاب شده است.